Nadat we onze lunch aten en nog een boek uitlazen in de rij kregen we onze stempel om Costa Rica glansrijk binnen te rijden. Het is hier warm, en we verbazen ons weer over hoe de natuur en de mensen er hier toch weer anders uit zien. We rijden meteen naar Nationaal Park Rincon de la Vieja waar we gratis binnen kunnen glippen. Een wandeling brengt ons voorbij spelende capucijnaapekes, een bubbelende modderpoel, stinkende vulkaanrook en natuur die onze ogen opentrekt. De wind blaast ons omver, dus spenderen we de avond in een cafeetje met kolonisten van Catan (Robin is aan de winnende hand) en een film.
De komende dagen gaan we vooral opzoek naar Nationale parken. We bezoeken het reservaat Lomas Barblabla waar we ons kunnen wassen onder een waterval, een kleine tapir (of dat denken we toch) zien rondhuppelen en gratis kamperen. 's Avonds maken we de heerlijkste ballekes in tomatensaus! Bij vulkaan Arenal werd ons door onze Lonely Planet beloofd dat we 's nachts de lava van de krater konden zien lopen, maar pas nadat Robin een grote berg op wandelde (en niets zag door de mist), en we een avond wachtten op de lava, werd ons verteld dat de vulkaan al 5 maand inactief is. Gelukkig konden we onze teleurstelling verwerken in de Hot Springs. Die waren slechts 60 USD ingang, maar wij vonden een locals-spot (onderdoor het brugske en linksachter de prikkeldraad) waar we evengoed konden genieten van het lavaverwarmde water, onze eerste hete was-ervaring. Daar moesten we helaas vertrekken omdat Robin eens lomp tegen de prikkeldraad liep en de snee in zijn hoofd de hotsprings bloedrood kleurde. Na een plakker en een zoen zie je er al niets meer van! De volgende dag reden we naar een park hoog in de bergen en de liefde moest ons alweer redden. Bij de nachtelijke vriestemperatuuren moesten we ons lekker warmknuffelen.
We zoeken in alle parken naar piratenpapegaaien (Scarlet Macaws, van die rode met blauw en geel), maar die vertonen zich niet graag, tenzij om ons wakker te krassen vroeg in de morgen aan Playa Tarcoles. Robin springt dolenthousiast in zijn kleren en gaat erachteraan! Ze brengen ons zelfs naar een hotel waar we in het zwembad de middag mogen spenderen. Wat een geweldig leven hier. Hoe een papegaai zien onze dag zo geweldig goed kan maken, we genieten hier van zo kleine dingen.
We willen graag Manuel Antonio zien, een park waar ook het strand bij hoort, maar eenmaal daar degouteert het toerisme ons zo hard dat we er eigenlijk snel vertrekken. We zien niets anders dan grote hotels, spa's, hostels die tegen elkaar opbieden, en het eten is onbetaalbaar. Het is natuurlijk zo dubbel omdat wij zelf ook toeristen zijn, maar dit is absoluut niet waar wij naar verlangen. Wij willen Costa Rica zien, dat verstopt zit achter de schoonheid die gecreëerd wordt voor de toerist. Een voordeel aan de lokale commerce is dat wij er Leffe en Duvel vonden en onze oogskes blonken!
Op weg naar Tarcoles staken we een brug over waaronder de giga krokodillen lagen te zonnebaden. Onze mond viel open (het waren er zeker 18) en we bleven maar staren naar die griezelige wezens. Wat een ervaring! Nu staat enkel nog 'toekan-watching' op ons verlanglijstje alvorens we Costa Rica buiten rijden. Terwijl Miet viermaalviert door de Oso Peninsula roept Robin plots "Stop! Achteruit!", "Hu, wat is er?", "'t is nen Toekan!", en ons geluk kan niet meer op! We gaan het vieren aan het strand met een pintje. We zitten slechts 20 meter van onze auto verwijderd, maar toch is het gelukt om in te breken. Onze achterruit is er volledig uitgesneden, Robin zijn schoon mes weg, onze gsm, de inhoud van Miet's handtas vonden we gelukkig verspreid terug op het strand. Maar welke idioot pikt nu een achterruit? We vinden er wel wat op, zoals steeds!
Rincon de la Vieja NP
Ballekes in tomatensaus vanavond!
Tabacon hot springs
Corcodillos
Toekan
Scarlet macaw
