Nicaragua - check!

Vlotjes het land binnen - check

20% Minder gaten in de weg - check

Grote Mojito's 1€ - check

Diesel 0,80€/liter - check

Robin is een sandaal kwijt - check

Marktjes met doezjend slippers - check

Hostelpret - check

Flor De Caña - check

Rokende vulkanen - check

Kater - check

New Year beachparty - check

Winter - uncheck

Schoenen inwandelen

Honduras beloofde op het eerste zicht een apenland te worden, toch als het aan de bavianen van de douane had gelegen die ons een paar uur aan de grens bezighielden. Na het kleine oponthoud reden we een hobbelige kronkelweg door een groene lappendeken naar Santa Rosa de Copan. We werden er onthaald door de kerstman en gaven ons eerste kerstkado aan ons monster, een lasbeurt aan de uitlaat, na een maand johnnygeronk konden we ruisloos verdertuffen door de unpaved mountains van Honduras.

In Gracias trakteerden we onszelf op een hotelkamer met internet (én lauw water!) en een heus kerstmaal in het enige restaurant van de stad. De kerstman had een heleboel bommetjes onder onze boom gelegd en die nacht staken we bijna een straatkraam in de fik. Ons vuurwerk was echter niets vergeleken met het spervuur dat om middernacht afgestoken werd. Slapen in deze 'bezette stad' lukt amper dus we begonnen aan een filmmarathon van de Stieg Larsson trilogie, precies zoals thuis. Op kerstdag ontvluchtten we de drukte en ploegden we naar het nabije Park Celaque waar we ons aan een hele zware wandeling waagden, een dikke 3 uur over nog geen 5 kilometer, 't was een beetje bergop! Maar 't was er dan wel mooi hé! Het visitor center was bij onze terugkeer inmiddels verlaten dus we konden er rustig vuurke stook doen, lekkere spaghetti koken en slapen tussen de puma's en toucans (niet dat ze zich lieten zien).

De komende dagen was vooral een zoektocht naar schoenen én een (kleine) gasfles, die moeilijker te vinden was dan gedacht. Onze enige optie was uiteindelijk om ons in de mierennest van Tegucigalpa (een hoofdstad om te onthouden voor de quizzers) te wagen, we vonden onze gas en wijlen blij. Onderweg passeerden we ook nog afgelegen Mayaruines, waarvan slechts één piramide half opgegraven was maar je duidelijk kon zien dat er nog véél meer verborgen lag. We droomden nog lang na van de verborgen schatten.

Na ons eens 80 kilometer te misrijden vonden we de ingang naar Nationaal park 'El Tigre', veel te laat aangekomen waren we gedwongen de nacht te spenderen voor een gesloten slagboom. En veel slapen was er niet bij want het krioelde van de beesten rondom onze scheefgeparkeerde kar. Miet discussieerde de volgende dag ons ingangsticket de helft goedkoper en we wandelden Miet's nieuw paar schoenen in op de mooiste wandeling van onze reis doorheen een dichtbegroeid cloudforest. Maar daar kunnen de foto's meer over vertellen...

Onze kerstboom mét pakjes

Maya Ruïnes bij La Paz

Parque National El Tigre

El Tigre - Cloud Forest

Tarzan!

Honduras - check

Moeizame grensovergang - check
Echte apen hebben we hier nog niet gezien - check
Precaution - Carretera es en mal condition - check
Hongerige kinderen - check
Man op een zeepkist die de berg afkoerst - check
Kerstbo(o)m(m)en - check
Miet is al haar schoenen kwijt - check
Rum met cola - check
Nog een verloren stuk Cote D'Or gevonden voor kerst - check
Pothole slalom - check
Betalen in Lempira's - check
Natuur als een prachtig groene lappendeken - check
Vuurwerk als kerstkado - check
Gelaste knalpot - eindelijk

Hebben we iets om te geven?

Kinneke Jezus met zijn bodyguards

Kadootje

El Surfidor

Een toffe verrassing, dat was El Salvador! Nu ja niet te vroeg gejuicht, het kostte ons toch een dikke vier uur om  een stempeltje van de douane te krijgen om het land (gratis!) binnen te raken. Gelukkig waren onze Engelse kameraden hetzelfde lot beschoren en konden we de miserie delen. 's Avonds parkeerden we samen in den hof van een local, 50 km landinwaarts, en we konden toch nog de zon zien ondergaan in the Pacific, machtig! In de verte hoorden we muziek en even later stonden we op de dansvloer van een of ander soort lentefeest. Een beetje onwennig maar we kregen een lekker fruitdessert van de fiere vader en keerden tevreden terug naar onze casas rolandas.

De volgende dag scheidden onze wegen met Jack en Lulu, zij hunkerden naar strand, wij naar nog een beetje meer van die mooie natuur, bergen en vulkanen én koelte. We volgden de 'Ruta de las flores' en maakten een watervallenwandeling. Later die dag reden we een steile berg op met uitzicht op een 400 (?) jaar oude vulkaan, onbegroeid en nog steeds rokend. Door haar activiteit 'the lighthouse of the Pacific' genoemd, we zijn toch maar geen kijkje in de krater gaan nemen!

El Salvador staat gekend als echte golvenmagneet, dus het duurde niet lang voor wij ook onze kar richting strand keerden. Robin pakte de volgende dagen enkele mooie lange longboardgolven (en nog meer ondersteboven-draaiende-crashers) langs verschillende zwarte, hete stranden. Miet snorkelde op zoek naar vissen (maar nog meer op zoek naar afkoeling) en vond een babypapegaai op het strand! Vier dagen strand waren genoeg om ons weer naar de koelte van de bergen te doen verlangen en dus reden we (per ongeluk) pardoes de hoofdstad door naar een of ander meer waar we toch weer een zwembad indoken en 'krokodil' speelden. Nog Noordelijker bezochten we een kleurrijk dorp waar iedereen dezelfde tekeningetjes maakt en reden we in 1ste vitesse verder naar de hoogste (en steilste!) top 'El Pital'. Het uitzicht was er majestueus, de mensen zacht en vriendelijk. We hebben genoten van onze ontmoetingen in dit land en ons gebroken Spaans leidde ons op onze laatste nacht tot bij een boerenfamilie waar we tussen de geiten en kippen op het erf sliepen. Danku El Salvador!

Douanestempel - eindelijk!

Watervallenwandeling

Lighthouse of the Pacific

Op naar de golven

Surf

Snorkel-miet-krokodil

Vader & zoon

Slaapplaats

El Pital - bergaf

El Salvador - Check!

Vlotte grensovergang - uncheck
4 uur wachten op een stempel - check
Veel lachende gezichten - check
Partycrashen op 'my sweet 15' feest - check
Perfecte wegen - check
Hangmatslapen - check
Beste Midden-Amerika surf - check
Vulkanenrit - check
Papegaaibaby - check
Supervriendelijk - check
Zweetweer - check
Iguanas all over the place - check

Guateloco

Op 9 december reden we - na een onverwacht vlotte grensovergang - over onze eerste (kl*te) vluchtheuvels in Guatemala. Onze tien jaar oude Lonely Planet bleek al gauw waardeloos toen we bij de zogezegd gratis Mayaruïnes van Huehuetenango aankwamen. Intussen vraagt men dubbel de prijs van Palenque voor nog niet half zo mooie en grote ruïnes, laat maar! We hebben er in de verte dan maar een fotoke van getrokken. We besloten dezelfde dag nog naar Nebaj te rijden, onze reisgids sprak van een moeilijk bereikbaar maar prachtig dorpje in de bergen. We namen een 'shortcut' van 2 uur in veldvitesse omhoog en passeerden langs traditionele dorpen waar men geen Spaans maar 'Maya' praat en de vrouwen bang weglopen als we de weg proberen vragen. Hier waren wij de loco's, met Miete's rood haar en een door de modder puffend busje met surfplank op het dak. Soit 't was "altijd rechtdoor" en we kwamen we aan in een intussen uit de voegen gebarsten dorp met te veel uitlaatgassen, weer mis. 's Avonds vonden we gelukkig een rustig plekje in de bergen, een soort heiligdom waar allerlei mensen kwamen om te bidden, we mochten zelfs in hun kerk parkeren! Maar de rust was zonder de gekke Guatemalteken gerekend, na zonsondergang begonnen ze te luidkeels te bidden, rondkruipen, wenen en schreeuwen om vergiffenis. 's Morgens maakten we ons snel uit de voeten toen ze op 5 meter van onze auto zelfs met een duivelsuitdrijving begonnen.

In Chichicastenango hadden we in een hotel de keuze tussen kamers met koude of warme douche, 'de goedkoopste!" zeiden we en een half uur later bibberden we ons proper. Miet viel meteen een halve dag in slaap en Robin liet op de markt z'n schoenen poetsen en deed bommetjes ontploffen met een bende gekke kinderen. De volgende dag zochten we souveniertjes op een van de grootste Mayamarkten van Guatemala en 's avonds belandden we toevallig op een groot stadsfeest. Een tof bandje begeleidde een piñatagevecht en véél vuurwerk. Er liepen zelfs mannen rond met een of andere constructie op hun rug waar 20 minuten lang vonken en vuurpijlen uitvlogen. We ménen het, in Guatemala zijn ze allemaal zot!

Over meer gaten dan weg bereikten we Lago Atitlan, een groot meer omringd door een paar vulkanen. 't Was er supermooi en we zochten vol goesting in een beetje actie naar een toffe activiteit, maar helaas bleek alles er veel te duur. Zelfs een simpel wandelingetje door het bos kost er al 10 euro per persoon, dus een beetje teleurgesteld reden we een beetje doelloos langs de dorpjes rond het meer. De mooie zonsondergang achter de vulkanen maakte veel goed en we konden blij vertrekken naar Antigua. In deze toffe stad puilt het uit van de gringo's en het kon moeilijk anders dan dat we onze reisvrienden uit Mexico terug tegenkwamen. We vonden een tof kampeerplekje in de achtertuin van de politie en bleven er samen 3 dagen plakken. Was doen, fototentoonstelling bezoeken, koken, fietsworkshop met 'bicycle machines' bezoeken, terrasje doen, haar knippen... En intussen proberen beslissen of we nog een omweg maken langs enkele mooie plekken in Guatemala of recht naar El Salvador rijden. Jammer genoeg is het ons budget die de beslissing maakt, Guatemala is prachtig maar véél te duur, een pintje kost zelfs meer dan 2 euro... morgen zijn we hopelijk even vlot in El Salvador!

Eerste zicht van Guatemala

Chichicastenango Mayamarkt

Lago Atitlan

Guatemala highway

Mayapedal bicyclemachine

Zigeunerleven

Antigua

Politievriendjes

Guatemala - check!

Heel vlot de border over - check
Vulkanen - check
Miet slaapt op frigobox - check
Grootste Maya markt van Guatemala - check
Niets mogen kopen - check
...allez toch een beetje - check
Alle dagen 4x4 - check
Alle dagen plezier - check
Goedkoop land - uncheck!
Ze zijn hier zot van vuurwerk - check
Hotelkamer met ijskoud water - check
Prachtige natuur - check
90% in 2e vitesse - check
Guatever - check

Mundo Maya

San Cristobal De Las Casas. Nog zo een hippie stad. We komen toe na een lange rit waar we onze Engelse vrienden zijn kwijtgeraakt, en gaan een heerlijk sapje drinken in één van de vele organische cafeetjes in het stadje. We wandelen wel tien keer de hoofdstraat af, en telkens is er iets nieuws of iets dat we over het hoofd hebben gezien. San Cristobal heeft de gezellige kraampjes langs de kant van de straat, maar ook de prachtig geklede vrouwtjes en kinderen die geen 'nee' verstaan bij het verkopen van prullaria. We lopen een beetje verloren op de drukke markt en belanden recht in het lokale slachthuis, doodgeur en afgekapte koeienkoppen incluis. Gelukkig verkopen ze voor Miet ook honderdduizend koriander en advocados om onze guacamoleverslaving te bevredigen.

De wereld is klein, de volgende ochtend liepen we Jack en Lulu terug tegen het lijf en reden we samen de trage, kronkelige weg naar Agua Azul. We reden onopvallend gratis het park binnen en wachtten geduldig samen op het middernachtuur voor Jack's verjaardag. Misschien was het de vermoeiende rit, misschien de Tequila, maar we hebben klokslag 12u niet wakker meegemaakt. 's Morgens namen we terug afscheid en gingen wij met een fikse wandeling het turquoise water van Agua Azul bekijken en 's middags reden we naar de waterval van Misol-Ha waar we het zweet van ons lijf zwommen. Een droom kwam uit, middenin de jungle in fris water onder een 35 meter hoge waterval bommetjes springen.

In het oerwoud van Chiapas, waar we 's nachts wakker gehouden werden door de brulapen, bezochten we de Palenque Mayaruines. We probeerden de bussen andere toeristen voor te blijven en zagen de tempels ontwaken  in de ochtendmist en de laatste junglemonsters zich snel uit de voeten maken. 't Is een machtige plek. We voelden oeroude energie, en probeerden ons voor te stellen hoe het er 3000 jaar geleden uitzag. Rode verf, Mayakrijgers, en een drukte van jewelste. We verlangden naar informatie over de gebouwen die we beklommen. Het leek alsof we een andere wereld betraden, waar zoveel geheimen verborgen liggen, en we zoveel over willen ontdekken. We doolden rond tussen de jungle, watervallen, ruïnes, verlangden naar meer. Het museum toonde ongelooflijke beelden over vondsten die daar gedaan werden. De 'Red Queen', een skelet dat gevonden werd, helemaal rood geverfd, oorbellen, hele kleine gedetailleerde kleibeeldjes over hoe het leven daar is geweest. We gingen met onze hoofden vol verhalen en energie, en onze monden open terug op pad.

Onze dagen in Mexico lopen op hun eind. Tegen de 11ste moeten we het land uit en we proberen nog zo veel mogelijk in ons op te nemen. Maar we zijn ook al overbenieuwd naar Guatemala, waar we verder de Mundo Maya intrekken en van de natuur willen genieten.

San Cristobal

Mercado

Banana pancakes for breakfast!

Agua Azul

Bommetje! Misol-Ha

Maya draak

Palenque

Natuurpanorama

Fellowship of the gringos

Onze trip door Mexico is er een van vele ontmoetingen. Vervelende agenten en nieuwsgierige militairen, eindeloos vriendelijke Mexicanen, opdringerige (maar knappe) verkoopsters, schattige kinderen, ... maar bovenal mede-avonturiers of genietende toeristen. Ons zinnetje 't is hier wel mooi he' werd al regelmatig vervangen door 'Da waren wel toffe hé'.

De avond van onze vorige blogpost werden we uitgenodigd door Brandon, Robert en Shawn in hun strandhuis. Een prachtige villa met privé strand, zwembad én bubbelbad. Het duurde niet lang voor we met z'n allen met een glaasje wijn in de hot tub van de sterrenhemel genoten en een van de gasten z'n verjaardag vierden. We keken samen ook een beetje Little Britain en voor we in bed doken mochten we nog gebruik maken van de hete regendouche. Bedankt mannen!

De volgende dag kregen we het even aan de stok met 2 agenten in Acapulco. Oké, we waren dan misschien wel een klein beetje door het rood gereden maar we konden het allemaal goed uitleggen. Soit, we konden het misverstand gelukkig ter plekke betalen. De miserie van de dag werd 's nachts verdergezet door een seniele Mexicaan die Miet luid bazelend uit haar slaap hield. En op de koop toe kwam Robin haar de volgende ochtend veel te vroeg wekken, maar dan wel met een mini-tortuga in de hand! Rond de auto waren er 10 boorlingskes klaar om het ruime sop te kiezen.

In Puerto Escondido kwamen we onze twee motovrienden Fletch en Jacek weer tegen. Samen met hen, 5 andere motards en 2 Duitse reizigsters gingen we 's avonds eens goed eten. Het was grappig om te horen hoe we allemaal al dezelfde weg hadden gereden maar elk op onze eigen manier ervaren. Ook hoe raadsels van onderweg (bijvoorbeeld 10 gevilde koeien) werden opgelost en de haat tov Mexicaanse vluchtheuvels nog maar eens bevestigd werd. We vulden de dagen er verder met surfen, cinema, windowshoppen en een bezoekje aan de garage voor nieuwe schokdempers, wat een hemels verschil!

Het einddoel van onze trip langs de Mexicaanse kust was Playa Zipolite. Een strand dat in de seventies een toevluchtsoord voor hippies was en nog steeds die sfeer heeft. Eerst voelden we er ons een beetje onwennig, maar na een paar uur voelden we de goeie vibe en lagen we ook met onze kont bloot op het enige naakstrand van Mexico. Miet was blij met een Yogasessie aan het strand en Robin amuseerde zich onder de auto met een oliewissel. We ontmoetten er Israëlieten met dreads, Duitse meisjes op wereldreis, luierende Amerikanen enzovoorts. We benutten ook onze laatste kans om walvissen te spotten en boekten dus een ritje op een snorkeltour. En we hadden geluk, we zagen twee walvissen van dichtbij hun spuigat legen en adem happen. 't Waren jammergenoeg geen speelvogels die ons een showke gaven maar we waren desalniettemin diep onder de indruk. We zagen ook een eenzame schildpad voorbijdrijven en wonderlijke visjes tijdens het snorkelen. Om af te sluiten sprongen we samen ook nog eens van een hoge rots en onze dag was weer goed!

In Zipolite ontmoetten we ook Jack en Lulu, een tof Engels koppel - hij product designer, zij fotografe - dat ook in een camionette zuidwaarts reist. Het hoeft geen uitleg dat het 'klikte' en we besloten even samen verder te reizen naar het volgende surfstrand en misschien meer.

Hot tub fun

Mini tortuga

Fellowship of adventurers

Hoeveel Mexicanen hebt ge nodig om...?

Miet is snorklaar

Jack & Lulu

1 van de inmiddels 3754 onzichtbare Topes

Inzendingen kleurwedstrijd

Aan allen die deelnamen aan de Grote Sint en Piet kleurwedstrijd, proficiat!
Aan allen die (nog) niet deelnamen, wel, óók proficiat!

De eerste kaartjes zijn onderweg naar België!

Wim

Jef

Josephine

Saar

Moeke Marjan

Simon en Danielle

Laura

Laura