Fellowship of the gringos

Onze trip door Mexico is er een van vele ontmoetingen. Vervelende agenten en nieuwsgierige militairen, eindeloos vriendelijke Mexicanen, opdringerige (maar knappe) verkoopsters, schattige kinderen, ... maar bovenal mede-avonturiers of genietende toeristen. Ons zinnetje 't is hier wel mooi he' werd al regelmatig vervangen door 'Da waren wel toffe hé'.

De avond van onze vorige blogpost werden we uitgenodigd door Brandon, Robert en Shawn in hun strandhuis. Een prachtige villa met privé strand, zwembad én bubbelbad. Het duurde niet lang voor we met z'n allen met een glaasje wijn in de hot tub van de sterrenhemel genoten en een van de gasten z'n verjaardag vierden. We keken samen ook een beetje Little Britain en voor we in bed doken mochten we nog gebruik maken van de hete regendouche. Bedankt mannen!

De volgende dag kregen we het even aan de stok met 2 agenten in Acapulco. Oké, we waren dan misschien wel een klein beetje door het rood gereden maar we konden het allemaal goed uitleggen. Soit, we konden het misverstand gelukkig ter plekke betalen. De miserie van de dag werd 's nachts verdergezet door een seniele Mexicaan die Miet luid bazelend uit haar slaap hield. En op de koop toe kwam Robin haar de volgende ochtend veel te vroeg wekken, maar dan wel met een mini-tortuga in de hand! Rond de auto waren er 10 boorlingskes klaar om het ruime sop te kiezen.

In Puerto Escondido kwamen we onze twee motovrienden Fletch en Jacek weer tegen. Samen met hen, 5 andere motards en 2 Duitse reizigsters gingen we 's avonds eens goed eten. Het was grappig om te horen hoe we allemaal al dezelfde weg hadden gereden maar elk op onze eigen manier ervaren. Ook hoe raadsels van onderweg (bijvoorbeeld 10 gevilde koeien) werden opgelost en de haat tov Mexicaanse vluchtheuvels nog maar eens bevestigd werd. We vulden de dagen er verder met surfen, cinema, windowshoppen en een bezoekje aan de garage voor nieuwe schokdempers, wat een hemels verschil!

Het einddoel van onze trip langs de Mexicaanse kust was Playa Zipolite. Een strand dat in de seventies een toevluchtsoord voor hippies was en nog steeds die sfeer heeft. Eerst voelden we er ons een beetje onwennig, maar na een paar uur voelden we de goeie vibe en lagen we ook met onze kont bloot op het enige naakstrand van Mexico. Miet was blij met een Yogasessie aan het strand en Robin amuseerde zich onder de auto met een oliewissel. We ontmoetten er Israëlieten met dreads, Duitse meisjes op wereldreis, luierende Amerikanen enzovoorts. We benutten ook onze laatste kans om walvissen te spotten en boekten dus een ritje op een snorkeltour. En we hadden geluk, we zagen twee walvissen van dichtbij hun spuigat legen en adem happen. 't Waren jammergenoeg geen speelvogels die ons een showke gaven maar we waren desalniettemin diep onder de indruk. We zagen ook een eenzame schildpad voorbijdrijven en wonderlijke visjes tijdens het snorkelen. Om af te sluiten sprongen we samen ook nog eens van een hoge rots en onze dag was weer goed!

In Zipolite ontmoetten we ook Jack en Lulu, een tof Engels koppel - hij product designer, zij fotografe - dat ook in een camionette zuidwaarts reist. Het hoeft geen uitleg dat het 'klikte' en we besloten even samen verder te reizen naar het volgende surfstrand en misschien meer.

Hot tub fun

Mini tortuga

Fellowship of adventurers

Hoeveel Mexicanen hebt ge nodig om...?

Miet is snorklaar

Jack & Lulu

1 van de inmiddels 3754 onzichtbare Topes