Zon Zee Ztrand

Al een goeie 10 dagen reizen we de Mexicaanse westkust 'naar beneden', en elke kilometer zuidelijker worden de baantjes ruwer en de nachten heter. Ons zee-avontuur begon in Mazatlan, we vonden een verlaten strand met perfecte surfbreak en amuseerden ons zalig met een gehuurd longboard. Al gauw werd unaniem beslist dat een surfboard kopen best een goede investering zou zijn, dus intussen is onze bus een beat-up plank op zijn dak rijker, whoot!

In San Blas ontmoetten we een Nederlands koppel én twee motards die ook richting Zuid-Amerika reizen, toffe uitwisseling van verhalen, info en motodromen, mensen die we vast onderweg nog eens tegenkomen. Ook fijn te weten dat we niet de enigen zijn die binnenkort op een of andere manier van Panama naar Colombia moeten varen. In Puerto Vallarta kwamen we op een VW-happening, we liepen even verloren tussen surf-kevertjes en hippiebusjes en pimpten onze bus met een 'Home is where I park my campervan'-sticker. Ons Monster reed ons al tot op mooie verlaten stranden, werkt goed in het zand en de bergen, maar ziet af op de 'topes', vervelende vluchtheuveltjes die ons elke dag ergens verrassen en het dashboard rommelvrij maken door de sprong, de schrik zit er in dat hij (of wij) binnenkort eens door de knieën gaat. We spreken al een beetje haar met Spaans op en begonnen een vitamine kuur door middel van Corona's met limoentjes. Miet is verslaafd aan nacho's met salsa of guacamole, yum!

Onze half-priced-books-Lonely-Planet loopt precies een paar jaar achter, onze reisgids leidde ons naar 2 stranden die inmiddels ingepalmd bleken door rijke (drugs?) baronnen. Een elektrisch hek en privé-militie met alweer grote geweren wezen ons toch vriendelijk de weg. We overreden er bijna een dikke, lange slang en harige zwart-oranje spin vooraleer we in Melaque tussen een kolonie Canadese gepensioneerden kampeerden die hun koude winter ontvluchtten. Op het afgelegen playa Maruata werden we rondgeleid door drie luie, Duitse broers en hun vriend die al een week op fruit, wiet, water en sport leefden. 's Avonds rond het kampvuur kroop er op een meter achter ons een reuze-zeeschildpad voorbij, op weg om haar nest te graven. Op onze nachtwandeling vonden we nog enkele lieve tortugas die om de drie passen eens puffen om op adem te komen en zich laten strelen op hun schelp, 's morgens zagen we nog tientallen sporen meer. In Barra de Nexpa surften we op heerlijk grote golven en ontmoetten we hippie-op-pensioen Alberto, die met zijn rammelkar op weg is naar het enige naakststrand van Mexico, If you're rich, I'm still single, zegt zijn bumpersticker. Gisteren vonden we alweer een uniek strandplekje, tussen de wilde rozemarijn en brekende golven. Deze namiddag varen we met enkele vissers mee in de hoop dolfijnen en walvissen te spotten.

Veel weer, mooi dorst, groetjes uit Mexico!

San Blas sunset

Hippievans

Playa Maruata

Playa Maruata

Lazy Germans

Verslaafde Miet

Mazatlan surf

Tortuga

Mexico

Grens over geraakt - check
Politie met geweren gezien - check
Eerste snelheidsboete - check
... eerste mordida - check
Soldaten met geweren - check x10
Hotel zonder eletriek en toiletwater - check
Geur van gigantische dode dieren op de weg - check
Plezier - check
Niet functionerende bankkaarten - check
Veel plezier - check
Vier uur lang bochtige bergbaantjes - check
Gebroken chappement - check
Walmart - check
Geweldig Spaans - uncheck
Vriendelijke mensen - check
Pacific Ocean - check!

Texas

In Texas wwooften op een llama farm! Een oud leuk hippie vrouwtje verwelkomde ons warm tussen haar geliefde lama's. Die beesten zijn te gek! Ze gaven zoenen (voor echt!), ze zien eruit als sukkeltjes met hun lange nek, en poepen op vaste plaatsjes! Wij schieten ons in het werk en maken brandhout, kuisen een hele dag llama poop (mét een soort gemotoriseerde Fisher-Price tractor - dat bezorgde ons hilarische momenten) en genieten van ons warm te werken in het inmiddels winter wordende Amerika. Daarnaast hadden de llama's ook wel eens zin in een wandeling, dus met halsband wandelden we hen een beetje rond! Alles in Texas staat enorm droog, en wij snakken naar groen.

We trokken naar Austin, grote Live music capital, waar we bij Barco (waar Robin werkt) een te gekke lichtshow te zien kregen, en later in het park chillden en zwommen. Gewoon genieten van een beetje rust. 's Avonds gingen we vleermuizen spotten, en 6th street bracht ons geweldige bars met live muziek! We hingen zo een beetje rond, zoals iedereen in 6th street dat blijkt te doen, en konden onszelf nog net bedwingen om geen dollars uit te geven aan een fake bullrodeo.

De wwoofplek oost van Austin bracht ons bij een lieve familie: Brittney, Cole en hun twee gekke kindjes Alchemy en Ancel. De jongste werd door ons als snel 'Mr No Pants' gedoopt daar die altijd in zijn bloot gat liep. Helaas was daar niet erg veel werk, de kruidentuin lag helemaal verwelkt door de aanhoudende droogte in Texas, dus we hielpen met de herinrichting van het huis waar ze volop mee bezig waren. We bleven maar even want we stonden al te popelen om eindelijk naar Mexico te vertrekken. Bij afscheid kregen we een protection oil met mirretranen.

We spendeerden nog een dagje in het romantische San Antonio om onze laatste voorbereidingen voor Mexico te maken, en op 11 November (nadat de goede Sint uiteraard onze schoenen vulde) staken we eindelijk de grens over...

Lama portraits

BFF

Lamazoen

Lamapoep scheppen

Tot de enkels in lamakeutels

Baxter

 Putting clothes on Mr No Pants

Alchemy

Ancel

Sint Kleur-wedstrijd

Sinds het begin van onze reis gaat elke dag de zon zo rond zeven uur onder, en aangezien we meestal in het laatste avondlicht nog snel een gratis kampeerplaatsje zoeken, wilt dat zeggen dat we daarna een lange donkere avond hebben. Gelukkig is het hier op veel plaatsen pikdonker zodat we veel sterren kunnen kijken, soms spelen we Kolonisten van Catan (dat Miet tot nu toe keer op keer won), en in ons camionette lezen we veel boeken. We hebben eindelijk ook weer veel tijd om wat te tekenen, en bij een van de tekeningen verzonnen we een wedstrijdje...

Al wie onderstaande nummertjestekening ingekleurd of gepersonaliseerd terugstuurt (mail of facebook) krijgt een kaartje vanop reis, gelukkig hebben we nog 8 maand tijd. Je kan ze ook bij de Sint in Droomland gaan afgeven, misschien krijg je dan nog een extra chocolade ventje. Vergeet jullie adres niet bij te voegen!

Na een goeie 3000 pageviews zijn we eigenlijk gewoon ook nieuwsgierig naar wie er allemaal onze blog volgt...

Kleurplaatje

Halloween en nog wat parken

We besloten Halloween-zaterdag in Albuquerque te vieren, we hadden de party microbe goed te pakken. Onderweg naar ginder kwamen we eerst nog langs Petrified Forest National Park, mooi meegenomen. Hier ligt een gans bos versteende boomstammen van 225 miljoen jaar oud, echt indrukwekkend. Nog indrukwekkender vonden we de rotstekeningen op 'Newspaper rock' van vroegere natives en de overblijfselen van een pueblo nederzetting.

Onze reis garderobe bleek het best geschikt te zijn om ons als piraten te verkleden. We kleefden onszelf vol met stoere fake-tattoos, Miet verstopte zich onder een dikke laag schmink en Robin vlechtte wat brol in zijn baard. We kregen die avond veel toffe complimentjes op onze Jack Sparrow outfits. We waren zelf echter nog meer verbaasd over de toffe carnaval outfits van de Amerikanen. We zagen veel sexy tijgerkes, politieagentes en lieveheersbeestjes (hoe herkenbaar) maar ook een Furby, veel Ninja turtles, een dikke Cleopatra en een blote aarbei.

Ons laatste National Park (we hebben goed gebruik gemaakt van onze annual pass!) werd Carlsbad Caverns. Een gigantische grot (grootste 'big room' op het Noordelijk halfrond) met alles wat een schone grot moet hebben, echt mooi. Voor een keer was het wel zonder helm en Petzl te doen maar de ondergrondse wandeling van een paar kilometer was supermooi. Blijkbaar slapen er ook een paar duizend vleermuizen in de grot die elke avond buiten voor een fantastisch luchtspektakel zorgen maar dat hadden we net gemist. In plaats daarvan kampeerden we bij Rattlesnake springs en werden we lastig gevallen door 4 opdringerige Racoons. Die wasbeertjes lijken schattig maar zijn 's nachts scary as hell!

Versteende boom

Newspaper rock

Pirates!

New tattoo 

 

Carlsbad caverns

Racoon eyes, en eentje succesvol weggejaagd!

Indianen en de Grand Canyon

Onderweg naar de Grand Canyon maakten we een omweg langs Navajo reservaat, de Native Americans die in WOII ingezet werden om hun eigen taal als code te gebruiken. Miet kon eindelijk 'een babbeltje met een indiaan' van haar  lijst schrappen. Enkele locals lieten ons ook dinosaurus sporen, eieren en zelfs een skelet van een Triceratops zien in de rotsbodem van het reservaat. Vreemd, want tot nu leken deze prehistorische dieren ons altijd als een of ander fabeldier, maar nu lag er hier gewoon een echte voor onze neus, nog half in de rots.

De Grand Canyon was... nu ja, groot zeker. Erg indrukwekkend, maar moeilijk te vatten, je ogen lijken op niets te kunnen scherp stellen en de put is een mijl diep. Eigenlijk zou je er eens met een helikopter door moeten vliegen om echt te zien wat het is. Veel zin in wandelen hadden we niet, de enige interessante hike is naar beneden, en de volgende dag weer omhoog... Dus we besloten om deze keer een Ranger presentatie te volgen, en dat bleek nog heel plezierig en interessant te zijn ook.

Na een halve dag hadden we het eigenlijk wel gezien, en besloten we de eerste avond van het Halloween weekend te gaan vieren in Flagstaff, een verrassend tof stadje. We feestten er met Hollanders die ons later gratis in hun hostel binnensmokkelden (eindelijk nog eens een echt bed!). En we ontmoetten er een paar toffe Mexicanen die ons goeie tips gaven maar bovenal weer geruststelden dat reizen door Mexico absoluut oké is. De volgende ochtend gingen we met een paar ballonnen en een kleine kater weer op pad.

Navajo reservaat

Versteend spoor van een T-Rex

Grand Canyon

Park Ranger talk

Ergens onderweg

Mieteke blij

Verdwaald

Zion National Park

Een dikke week geleden kwamen we aan in Zion National Park, prachtig. In Baltimore hadden Becky en Justin ons reeds warm gemaakt met hun verhalen over dit beloofde land. Een groene canyon met rode rotsen en blauw riviertje. Ons favoriete zinnetje van deze reis kwam weer vaak over onze lippen "'t is hier wel mooi hé". We deden samen twee wandelingen waarvan een naar het (bijna) verste eind van de canyon waar 'the narrows' beginnen, een wandeling die nóg verder gaat in een nauwe doorgang en met je voeten in de rivier. Een andere keer misschien, want op dat moment waren we al goed aan het klappertanden, Miet trok uit miserie zelfs een plastic zak over haar kleren tegen de koude wind.

De volgende dag liet Robin zich toch verleiden om 'Angels Landing' te bedwingen, een strenuous hike die eindigt met een duizelingwekkend hoog en vooral smal pad naar een fantastisch uitzicht. Hij mocht zelfs even gids en hulpje spelen voor een bang Amerikaans juffrouwtje met hoogtevrees. Boven cirkelde een zeldzame Californian Condor rond de rots en op de weg terug fotografeerde hij een Tarantula op liefdespad (zoals de park ranger had verteld). Ondertussen verslond Miet nog een Stieg Larsson boek op een warm terraske.

Natuur

Ingepakte Miet

Angels landing