City of Sin

De-ca-dent! Deze stad heeft geld, véél geld. Gelukkig kan je je er ook super amuseren zonder een frank op te doen. Gapend (van verbazing!) reden we 2 maal langs the Strip om dan bij the Mirage te parkeren waar net een vulkaan uitbarstte (groot vuurspektakel). Daarna zagen we een piratengevecht met sexy dansende Sirenes, 2 levensgrote en zinkende schepen en alweer veel vuur, duizend bommen en granaten. We lieten ons een cocktail shaken en vergokten - want zo hoort het - enkele dollars in the Bellagio. Onze ogen begonnen stillekes aan zeer te doen van alle lichtekes, onze oren tuutten van het gebliep. We placeerden nog een danske in een nightclub (zonder striptease, moeilijk te geloven hier) en reden naar onze dichtstbijzijnde thuis, de naam ken je onderhand al...

Arriving in Vegas

The Strip

Treasure island, Sirens show

Cocktail shaker, party!

The strip

Gambling

Liefde

Joshua Tree National Park

Omdat het ongeveer op onze weg lag richting Vegas, passeerden we langs Joshua Tree NP. We hadden geen verwachtingen en werden omver geblazen door de ruwe pracht van deze droge wildernis. Alweer een klimparadijs, Robin was niet te houden en zat meteen enkele meters hoger. We klommen, wandelden naar verborgen valleien en verre oases en zweetten ons lijf uit. We sliepen 2 nachten in de woestijn en zagen er veel vallende sterren rond Orion, het leven is hier goed. Om af te sluiten draaiden we een donut met ons monster en driften we verder door elke bocht door de Mojave desert.

Joshua Tree

Klimmen!

Joehoe!

Food in the desert

(en een boom!?)

Hollywood - whoot!

In ons WWOOF-boek vonden we op onze weg naar Los Angeles nog een toffe plek, de 'Art Barn'. Onze emails met ons verzoek te komen helpen keerden steeds onafgeleverd terug, dus we beslisten op goed geluk binnen te wippen en de host te verrassen. We werden hartelijk verwelkomd door singer-songwriter Amelia en lieten ons alweer onderdompelen in een vat vol inspiratie. Twee dagen lang tekenden en knutselden we, luisterden naar band repetities en optredens, en o ja - we moesten ook eens de blaadjes in de tuin bij elkaar harken. Miet's nieuwe wens; "Ik wil ook zo'n kunstschuur!". We ontmoetten ook nog Lynn, een kunsttherapeute die in de ArtBarn met foster kinderen werkt, zij is de eigenlijke WWOOF-host.

Spiritueel opgeladen waren we klaar voor een nieuw stadsavontuur. We reden door Malibu en probeerden Brangelina te spotten in hun strandpaleis, maar die waren juist naar den Aldi denk ik. In L.A. aangekomen deden we alles wat de Lonely Planet ons aanbeveelde. Santa Monica pier (Lords of Dogtown!), the Getty museum, Berverly Hills, een wafel met kip op Sunset Boulevard en The Walk Of Fame. Onderweg zagen we Robert De Niro zijn tuin harken, JLo hare was ophangen en Paris Hilton een drolleke van hare Chihuahua opkuisen. Of 't waren vree goeie look-a-likes! Een vermoeiende dag die we afsloten op onze thuis in Amerika... een Walmart-parking.

Art-Barn

Spiritueel opladen

LA in one day 

Walk of Fame

Beverly Hills

Waffle met kip, bacon en spinazie

Hollywood Photobooth!

Pacific highway

Na San Francisco brachten we een bezoekje aan Barco in Sacramento. Grappig, een Amerikaanse collega had Robin die ochtend net een mail gestuurd met een vraagske, en de reply gekregen 'I'll be out of the office the next 10 months...', we konden het dan meteen live regelen. We kregen een toffe rondleiding en eindigden met een lekkere lunch. Dezelfde namiddag werden we op een ranch in St Helena verwacht om te wooffen, tussen de wijngaarden van Californië. De omschrijving was veelbelovend maar daar aangekomen bleek het een vorte boerderij te zijn met een gekke boerin. Eerlijk, het leek op 'The Local Shop' van de tv-serie Little Britain, en wij wilden die avond liever niet opgegeten worden. So we got the hell out of there, bad karma!

Dan maar terug naar zee, en wat een fantastische keuze was dat. We rijden langs the Pacific Highway richting LA, en sluiten elke dag af kamperend op een klif met een fles wijn en een adembenemende zonsondergang boven de oceaan. Het lijkt of iedereen een convertible Ford Mustang huurt om de kronkelige weg te beleven, maar met de Mitsoemoesjie is het dubbel plezierig. Eén keer wilden we hem graag ruilen... toen we door een schone Norton Commando ingehaald werden, heimwee! Al lachend zei ik tegen Miet, hou jij de zee in't oog voor walvissen, en nog geen minuut later zagen we in de verte enkele grey whales naar adem happen. We kregen ze nog niet op foto maar kijken al geduldig uit naar goedkopere boottochtjes in Midden-Amerika. De surfers in Santa Cruz en de dikke zee-olifanten die liggen te luieren langs de kust laten zich gelukkig gemakkelijker fotograferen.

We kronkelden de kustweg verder langs Big Sur, prachtig blauwe zee, veel wildlife (migrerende Monarch butterflies), 's nachts enkel sterren en maanlicht. Gisteren werkten we een dagje op een hippieboerderij en konden in ruil daarvoor 's avonds met een mand vol groentjes en vers fruit vertrekken, onze auto ruikt lekker naar versgeplukte kruiden! Nu logeren we een dagje op een community farm, met een yurt, buitenkeuken, een eigen skate-ramp in de achtertuin (reeds de tweede skate-boer op ons avontuur?!) en uitzicht op the Pacific. We maken compost, kuisen tomaatjes en laten ons inspireren door the good life. Morgen Santa Barbara en daarna Hollywood, Beverly Hills en Baywatch!

A Barco-van

Kamperen op een Klif

Fris bier!

Geposeerd bij een unieke kust-waterval

Verliefde zee-olifantjes

San Francisco

San Francisco was een roller coaster, duizelingwekkend steile straten die je buik doen kriebelen, feestjes die je hoofd doen draaien. Zondag kwamen we aan bij Katie en Fernando, waar we met open armen ontvangen werden, meteen in de verkleedkoffer doken en weer op pad gingen met een missie; ' Burning Man Decompression', dé Burning Man Afterparty. Miet wil al eeuwen naar dit gekke festival middenin de woestijn van Nevada, en nu krijgen we een klein stukje te zien. In de straten van San Francisco! Muziek, gekte, kunst, bloot, spektakel, ... Wij keken onze ogen uit, lopen, dansen, babbelen, autosleutels kwijt raken... Dat laatste helaas drie uur lang (stel je voor, wij maar lopen zoeken tussen al die blote konten) Maar uiteindelijk konden we een vreugdedans doen bij de lost and found. Van geluk deelden we veel knuffels uit en dansten we het donker in. (Veel gekke foto's op de picasa!)

De volgende ochtend hielden we een rustdag. Buiten was de regen erg aanwezig, binnen in een huisje zitten was verleidelijk om gewoon te genieten van de ruimte, véél dvd's, zetels en een douche! Dit maakten we de dag erna weer goed door San Francisco te voet te verkennen, we gingen door Haight street de hippie buurt, werden verleid in Castro de gay buurt, het park bracht ons zon, en de terrasjes brachten ons bier! Na nog wat toeristische attracties (die moet je ook gezien hebben) zoals de Pier 39 zeehonden en een grote pizza, was het tijd om te vertrekken.

De Pacific Highway, Highway 1. Naar het schijnt één van de prachtigste wegen op aarde. Wij zijn klaar voor zon, zee, strand!

Happy people

Sfeer

Robin goes with the flow

Raar...

buikdanseresjes

Kunst

Meer kunst

In de straten van San Francisco

 Pier 39

Niet Golden Gate, maar toch een schoon brug

Yosemite National Park

Na Arches dachten we dat het lang zou duren voor we iets indrukwekkender gingen zien. En toen kwamen we aan in Yosemite! Het vroeg wat tijd om daar te geraken... De enige weg om vanuit het Oosten naar Yosemite te gaan is over de Tioga Pass. Een weg die in de winter gesloten is, dus wij rekenden erop (het is begin oktober) dat dit geen probleem zou zijn. Bleek dat deze toch dichtgesneeuwd was, en dat de omweg 7u is. Dat klinkt als een bummer! We drinken een biertje in de enige bar in het dorp, en beslissen om te blijven staan en hopen dat de Tioga Pass de volgende dag toch opent.

De volgende ochtend wil ons monster helaas alweer blijven slapen, dus wij duwen hem de heuvel af met een man of 10 die Robin vond! 'Popped the clutch' en we krijgen hem in gang, maar het is duidelijk dat onze batterij de geest gegeven heeft en we beslissen om een bergdorp verder een nieuwe te kopen. Een paar zure dollars minder maar onze auto zoemt weer als een gelukkig monstertje en met goede moed rijden terug richting Tioga Pass, and guess what, luck is on our side, the road is open!

We zien prachtige bergen, heel veel sneeuw, ongelooflijk veel vriendelijke mensen, en we trekken onze ogen open! Na drie uur rijden komen we aan in Yosemite Valley, waar de watervallen naar ons lachen, en de gekke klimmers op El Capitan blinken in de zon! Overal waarschuwen ze voor beren, dus als wij na een paar uur een parking zoeken (voor een kampeerplaats in Yosemite moet je 's ochtendsvroeg aanschuiven in de rij) zorgen we voor geen sporen die beren kunnen vinden! De parking geraakt vol, en we delen onze rum en onze avond met een koppeltje franse klimmers en twee mannen van Utah.

De volgende ochtend maken we een mooie 3uur wandeling, recht naar de top van een waterval. De wandeling was hard, stijl en warm, maar het was wel de moeite waard, om zo op de top van de wereld te staan, bulderend water, liefde, ... Daarna gingen we enklele kronkelende bergbaantjes verder de imposante sequoia's bekijken, we voelen ons zo klein.

s' Avonds begeven we ons richting San Francisco, via een 'scenic route' die het donker voor ons verborgen hield. We slapen onderweg (danku Walmart), en weten dat we de volgende ochtend bij Fernando en Katie (die Miet leerde kennen in Nicaragua) terecht kunnen in SF.

Help!

Gelukkig monster

Highway to heaven

Regenboog

Verfrissing

El capitan en half dome op de achtergrond

Sequoia's

Life of a sequoia

Utah

Wij komen vrij onverwacht (onze wij-komen-aan-mail werd naar het verkeerde e-mail adres gestuurd) aan in Utah bij tante Fran. Nadat Janne, en een paar jaar later ook Miet's ouders daar op bezoek zijn geweest, worden wij verwelkomd met een warme knuffel, en overschot taart van Sutton's verjaardag!! Whoot!

We gingen samen naar een black box theater, we hadden 'one hell of a night' op Sutton's verjaardagsfeestje in de 'Haunted Maze', waar we de griezels uit ons lijf kriebelden. Miet maakt lekkere cheesecake, we spelen spelletjes, raakten 3u verdwaald op het water tijdens het kanoeën, ... We voelden ons goed en kregen de kans om ons huis op wielen terug in topvorm te krijgen.

Na vier dagen waren we terug klaar voor de weg. Een kleine omweg bracht ons langs de Bonneville salt flats, maar met ons monster vestigden we er geen wereld-snelheidsrecord. Het weer is niet mooi dus we beslissen om verder richting zon te gaan, maar helaas worden we overvallen door sneeuw. SNEEUW!!! Absoluut niet verwacht, maar we worden bedolven, en gaan op zoek naar een parking om te slapen. Miet moet af en toe naar buiten om de besneeuwde wegwijzers leesbaar te maken, en uiteindelijk vinden we een plaatsje waar we kunnen staan.

De volgende ochtend staat onze auto bevroren & zwaaien we naar alle mensen die passeren, totdat we uiteindelijk een vriendelijke man vinden die ons in gang wil trekken! Wij zijn terug op weg, en hopen zon te vinden in Yosemite!

Robin en Sutton

The Salt Flats

Bevroren monster

Bevroren batterij?

Arches National Park

Niet tegen topsnelheid maar met een fijn reggaemuziekje reden we door de hitte richting Arches National park. Daar werden we verwelkomd door een mevrouwtje met een hoed die ons een pas liet kopen waarmee we toegang krijgen tot alle National Parks! Die willen we ten volle uitbuiten natuurlijk. We reden binnen in Arches, kregen de raad om al onze flessen met water te vullen, lazen wat weetjes over de plaatselijke bevolking (ratelslangen, herten, bokken, blauwe vogeltjes, …) en begaven ons richting de eerste Arch, ‘The two Windows’. In de overweldigende warmte volgden we de rotsmannetjes en wandelden een halfuur. We waren zo enthousiast over de schoonheid en de grootsheid van het park! Alles zag aarderood, de lucht was helblauw, geen wolkje te bespeuren. We bleven maar tegen elkaar opbotsen met onze hoofden in de lucht. We wandelden nog een paar wandelingen (wat een uitdaging was in de zon), gingen richting Landscape Arch, waarvan ik denk dat we die allebei uiterst indrukwekkend vonden.

Natuurlijk wou Robin ook het zandbaantje proberen, dat bracht ons een dikke 11km verder, weg van de massa, in een prachtig landschap. De 4x4 route was net iets te hoog gegrepen, dus besliste Robin om een 10km wandeling te maken door het rode zand, op zoek naar nog 2 andere Arches. Miet bleef bij de auto, en zag 2u later een uitgeputte maar super enthousiaste Robin terug. Hij was slechts 1 groepje mensen tegengekomen, had genoten van prachtige uitzichten, mooie rotsen, … Omdat Miet een tijdslimiet had gezet op zijn terugkomst (iedereen begrijpt dit na 127 Hours gezien te hebben), heeft hij zelfs sommige stukken gelopen.

Robin zocht dan moe maar voldaan naar een plekje om te slapen, en dat vonden we nét naast Arches National Park, een afgelegen plaats, met uitzicht op rotsen en een prachtige zonsondergang.

De zon geeft ons het beste dat ze heeft, wij betreuren het geen moment dat we de zon volgen hier in Amerika. Toen we de volgende morgen om 6u30 opstonden konden we in ons blootje een overweldigende zonsopgang aanschouwen. We 4x4den verder tot de highway richting Salt Lake City die we nog zo een 4u volgden tot in Logan, waar we tante Fran verrasten met een bezoek! Eindelijk kreeg Miet, na verhalen van zowel zus Janne als moeke en vake, ook het huis te zien. ’s Avonds gingen kijken naar ‘Proof’, een Black Box theaterstuk, prachtig gebracht door de studenten van de art-faculteit in Logan. Hier kunnen we een paar dagen genieten van een écht bed, een keuken om eten te maken, en de aanwezigheid van het gezin Caplan.

Wie interesse heeft, er staat een link naar ‘Picasa Miet’ waar er veel meer foto’s van onze reis te vinden zijn!

De gouden bergen

Three sisters

Balanced Rock

Arches National Park

Liefde

Liefde voor de auto

Slaapplaats naast het park

Sunrise

Op weg naar Logan!