Indianen en de Grand Canyon

Onderweg naar de Grand Canyon maakten we een omweg langs Navajo reservaat, de Native Americans die in WOII ingezet werden om hun eigen taal als code te gebruiken. Miet kon eindelijk 'een babbeltje met een indiaan' van haar  lijst schrappen. Enkele locals lieten ons ook dinosaurus sporen, eieren en zelfs een skelet van een Triceratops zien in de rotsbodem van het reservaat. Vreemd, want tot nu leken deze prehistorische dieren ons altijd als een of ander fabeldier, maar nu lag er hier gewoon een echte voor onze neus, nog half in de rots.

De Grand Canyon was... nu ja, groot zeker. Erg indrukwekkend, maar moeilijk te vatten, je ogen lijken op niets te kunnen scherp stellen en de put is een mijl diep. Eigenlijk zou je er eens met een helikopter door moeten vliegen om echt te zien wat het is. Veel zin in wandelen hadden we niet, de enige interessante hike is naar beneden, en de volgende dag weer omhoog... Dus we besloten om deze keer een Ranger presentatie te volgen, en dat bleek nog heel plezierig en interessant te zijn ook.

Na een halve dag hadden we het eigenlijk wel gezien, en besloten we de eerste avond van het Halloween weekend te gaan vieren in Flagstaff, een verrassend tof stadje. We feestten er met Hollanders die ons later gratis in hun hostel binnensmokkelden (eindelijk nog eens een echt bed!). En we ontmoetten er een paar toffe Mexicanen die ons goeie tips gaven maar bovenal weer geruststelden dat reizen door Mexico absoluut oké is. De volgende ochtend gingen we met een paar ballonnen en een kleine kater weer op pad.

Navajo reservaat

Versteend spoor van een T-Rex

Grand Canyon

Park Ranger talk

Ergens onderweg

Mieteke blij

Verdwaald