Panama gipsies

Onze eerste Panamadag was er eentje in mineur. Twee dagen ervoor waren we van onze achterruit beroofd en het gat was nog steeds met een ILVA-zak dichtgetaped. Na een grensovergangske van zo'n 4 uur ging onze zoektocht naar een ruitvervanger door. Op een autokerkhof vonden we waarlijk een passend venster, maar zelfs Miete's warme glimlach kon de sjacheraar niet bewegen om zijn beste prijsje te maken. Dan maar op zoek naar een Panamarenko die het tochtgat mooi met een metaalplaat dichtknutselde, zelfs in dezelfde kleur van ons monster. Weer een zorg minder.

De Panamese zoektocht was echter nog niet ten einde, we stonden voor een nog grotere uitdaging; Onze auto en onszelf in Colombia zien te krijgen. Tussen Panama en Colombia ligt een bos, een groot bos met bandieten, paramilitairen, FARC, revolutionaire kidnappende rebellen, slangen, en vooral... geen wegen! Door 'The Darien Gap' is het onmogelijk (of zelfmoord) om van Midden- naar Zuid-Amerika te rijden en waren we dus verplicht de auto weer te verschepen. Om te kosten te drukken vonden we een tof koppel (of zij ons) om een container mee te delen, Cedric en Mai. En wat een zegen, Cedric's Spaans is geweldig en een fantastische hulp bij de logistieke nachtmerrie die ons te wachten stond. We reden hen tegemoet naar Panama City.

Onderweg zochten we verder naar avontuur. Het zweet van ons lijf zwemmen onder een waterval, de koelte opzoeken in een bergdorp of simpelweg chillen aan de zee. Bij een avondje joggen langs het strand bracht Robin 100 gekke schelpen mee en een gigantische vissentand. Bij het surfen zagen we roggen in de branding en pelikanen op jacht in perfecte formatie. In een volgend bergdorp, El Valle, hoopten we 'gouden kikkers' in een of andere grot te vinden, maar blijkbaar waren we verplicht de beestjes in de lokale zoo te gaan bekijken. Zonder veel nadenken kochten we een ticketje, de eerste twee kooitjes waren er met konijnen en fazanten, dat belooft! Na een rij ingepotte, oninteressante geraniums en paardebloemen kwamen we bij een ingekaderde poster van twee dalmatiers. "Vanaf hier gaat het verder met foto's" grapte Robin,  achteraf wensten we dat het waar was. Vieze, kleine betonnen kooien volgden elkaar op met verveelde schildpadden en krokodillen, zichzelf pluimende Toekans en papegaaien, ijsberende Jaguars en Tapirs, kale aapjes en een staartknagende neusbeer die Miet met een traan wou bevrijden. De kikkeraquariums waren wel de max, met minikikkertjes in gekke kleuren en dikke giftige padden, we hebben niet geproefd.

Na een oversteekje van het (volgens ons redelijk oninteressante) Panamakanaal reden we weinig enthousiast de hoofdstad binnen. We zijn niet zo'n metropoolmensen maar we werden verdoeme super aangenaam verrast. We parkeerden naast enkele reismoto's in Casco Viejo en ontmoetten er terug een van onze motardmaten uit Mexico, Fletch. Dezelfde avond parkeerden er voor en achter ons nog 4 andere campers en de straat veranderde in een muzikaal zigeunerkamp. In een van de wagens reisden 5 Argentijnse muzikanten die we naar optredens volgden, het klikte meteen supergoed met een ander Argentijns koppel die in een gamele Renault naar Alaska rijden en we gingen op visite in de Mexicaanse VW T2. Een paar dagen lang sliepen we met z'n allen in dezelfde straat en verkenden we deze prachtige buurt. We werden ook uitgenodigd voor dinner bij onze containerpartners (zo nog eens tof gelijk als thuis) en leerden hen en hun twee honden de komende dagen beter kennen in de administratieve doolhof.

Na ons laatte ritje in Midden-Amerika bevonden we ons in de haven van Colon aan de Caraibische kust, met $2000 verstopt in onze schoenen (de komende dagen moest alles cash betaald worden). Daar veel gezever met het cargo-gedoe, een dag vertraging en de hele voorbereiding nog eens door elkaar gegooid maar soit. De volgende dag moesten we zelf onze auto's in de container rijden en werden ze vastgesjord door een of andere hansworst met 3mm plastiektouw. No way dachten we en haalen snel nog wat straps uit onze eigen koffer tevoorschijn, pleisters op een hete plaat (of wat was de uitdrukking ook alweer). Met weinig vertrouwen werd de containerdeur gesloten en is het wachten of die doos eieren ongebroken in Cartagena aankomt. Nu onszelf nog aan de andere kant krijgen...

Tochtgaatje

Vlinderschelpen

Chillen aan zee

Slaapkikkertje

Grote kuis

Zigeunerkamp

Container