Frustraciones del Perú

Op de terugweg naar Cuzco gaven we onze auto een (eerste ooit) wasbeurt in een riviertje, we werden zelf gewoon vuil van er naar te kijken. Na 2 uur bollen, enkele regenbuien, stofwegen en roetspuwende autobussen zag je echter niets meer van de blingbling. We sliepen terug op ons eigen geclaimd kampeerplekje in het hart van de stad en aten Indische curry met Alpacavlees, yum! De volgende dag bleef de motor doodstil toen we de sleutel in het contact draaiden en mochten we dus ons driewekelijks bezoekje aan de garage doen. Diagnose was een kapotte relais in de alternator waardoor de batterij overlaadde. Moed niet in de schoenen, we spendeerden gewoon een dagje boeken lezend in een opgekrikte auto in het midden van de straat (de garagisten hebben hier geen eigen atelier) en werden slechts 15euro armer. Wij zijn dus niet de enigen die de reis naar Machu Picchu in ons lijf voelen, een autootje met karakter.

Onze vertraging zorgde er wel voor dat Ross en Hannah ons inhaalden, we konden spannende verhalen uitwisselen bij een frisse pint en een grote schotel...Alpaca in wijnsaus, we krijgen er niet genoeg van. Terwijl zij aan hun Inca-avontuur begonnen, vertrokken wij in de richting van het Titicaca meer. De Peruviaanse kant van het meer boeide ons weinig dus besloten we deze ochtend naar Bolivië te vertrekken. Op honderd kilometer van de grens werden we echter ontvangen door een stenen-en glasgooiende woedende massa. Voor een of andere onduidelijke reden betoogt men de komende 2 dagen en is dus de enige weg naar Bolivië geblokkeerd met fikkende autobanden. Wij dus terug naar Puno, waar al het getoeter en gebrek aan verkeersregels ons vandaag een beetje gefrustreerd maakt. We gaan Peru verlaten zoals we het binnengekomen zijn, mompelend 'Apenland'.

https://picasaweb.google.com/blondeel/PeruDeel3

Garagebeurt

Boze menigte